|
feşel kimdir, neyin nesidir?
feşel 2,5 yaşında, tombul, yumuk yumuk, sıçan gibi gri renkli, küçük patili, cin gibi bir kedi. adının feşel olmasının nedeni de yaramazlığı. giresun'da yaramaz erkek çocuklarına feşel denirmiş. Benim de giresunlu olan babaannem haşarı oğluma evin içinde deli gibi koştururken bu ismi uygun gördü. kaldı bizim oğlan feşel..
feşel'ciğim, 23 eylül 2005 günü bodrum'da doğdu. egeli yani... dünya güzeli, tüylü tüylü bir annesi olmasına rağmen çok da alımlı olamamış kendisi. biraz sıçana benziyor. "olsun, ne yapalım, aklı güzel olsun" dedim ben de oğlumu kardeşleri arasından seçerken:)
oğlumun annesinin adı hasbi. erkek diye almıştık onu sokaktan aslında, azıcık büyüyünce kız olduğunu anladık ama adını değiştirmedik, kaldı öyle! hasbi annemin kedisi oldu, bodrum'da yaşıyor onunla. istediği zaman bahçeye çıkan, istediği zaman eve giren bir kedi. dolayısıyla hamile kalması çok zor olmadı :)
hasbiş genç yaşına ve ilk hamileliğine rağmen turp gibi dört bebek doğurdu. bebekler biraz büyüyünce birinin taliplisi çıktı, iki tanesini ben aldım, birini de babam kendine sakladı. feşel ve adını pişmaniye koyduğumuz kardeşini istanbul'a getirdim. böylece feşel'in benimle birlikteliği başladı!
feşel'ciğim yalnız yapamayan bir kedi. kardeşi pişmaniye'den hiç ayrılmazdı. farklı odaya gitse onu yanına çağırır, asla onun koynuna girmeden uyuyamazdı. taa ki pişmaniye kaçana kadar... sonra garibim depresyonlara girdi, tüylerini döktü, yaralar çıkardı, yemek yemedi ama sonunda neyse ki alıştı. artık yalnız bir kedi ama şimdi de insansız yapamıyor. benimle de yapışık yaşıyor. sürekli yanımda, üstümde ya da ayağımın altında...
feşel'in en önemli özelliği çok zeki olması. kapı koluna asılıp hiç zorlanmadan kapı açar, "gel oğlum" deyince gelir, adını söyleyince anlar, yemek yaparken sırtıma tırmanıp omzumdan uzanarak elimdekini çalar, beni uyandırmak için dolabımın üstüne çıkıp karnıma atlar. onunla başa çıkmak tamamen imkansız! yani sahip o, o ne isterse oluyor bu evde. bazen çileden çıkarıyor beni ama "gel bi öpücük ver oğlum" dediğimde koşa koşa kucağıma çıkıp kafasını dudaklarıma yapıştırması her şeye değiyor...
feşel ile yaşamak çok kolay değil açıkçası. çok yaramazdır, çok zekidir, çok yemek yer, sürekli yemek ister; verene kadar insanı delirtir, huysuzdur; bütün kedileri döver, kavga çıkarır, çok hassastır; azıcık üzülse tüyleri dökülür, cildinde yaralar çıkar, iki gün evden uzak olsam küser, barıştırana kadar canım çıkar. çok zor bir kedidir benim oğlum ama ne yapalım işte, kedi sevgisi başka bir şey... :)
|
Copyright © 2005 Uzerine.com